In mijn praktijk krijg ik regelmatig vragen over zieke werknemers. Die vragen worden zowel gesteld door de zieke werknemer als de werkgever die geconfronteerd wordt met een zieke werknemer.
Werknemers geven bijvoorbeeld aan: mijn werkgever roept mij op om te komen werken, maar ik ben nog te ziek. Of: mijn werkgever wil mij ontslaan terwijl ik nog ziek ben. Werkgevers geven regelmatig aan: mijn werknemer zou aan het werk moeten, maar meldt zich toch weer ziek. Of: mijn werknemer is ziek met een burn-out en ik zie dat het werk veel stress oplevert. Hoe ga ik daar mee om?
Op grond van de Wet verbetering poortwachter hebben beide partijen verplichtingen om de werknemer zo goed en spoedig mogelijk te laten re-integreren. De bedrijfsarts speelt daarbij een belangrijke rol. Met zijn medische kennis ligt bij hem de taak om vast te stellen of de werknemer ziek is en hoe de terugkeer op de werkvloer het beste opgebouwd kan worden.
Als de ziekte wat langer duurt, neemt het risico op (ernstige) miscommunicatie toe. In het bijzonder bij burn-out-achtige klachten kan dit nadelig zijn voor het herstel. In meerdere gevallen in mijn praktijk zie ik stroeve verhoudingen waardoor een bijna onontwarbare knoop ontstaat. Aan de ene kant zou het verbreken van de arbeidsrelatie voor beide partijen het beste zijn. De stress die de arbeidsrelatie met zich brengt, staat herstel in de weg. Zou de stressfactor worden verwijderd dan kan dit bijdragen aan een spoediger herstel.
Aan de andere kant schuilt er voor de werknemer altijd een (groot) risico met het oog op een uitkering. Als u instemt met ontslag tijdens ziekte (en gaat u ziek uit dienst), dan is het risico groot dat u geen uitkering ontvangt omdat het UWV u kan verwijten dat u een benadelingshandeling heeft gepleegd.
Ik adviseer partijen doorgaans om behoedzaam te zijn, maar vooral doelgericht. Dat geldt zowel voor de werknemer- als de werkgever-cliënt.
De werkgever van een zieke werknemer adviseer ik om naar de toekomst te kijken. Hoe krijgen we de werknemer terug in het arbeidsproces? Behoedzaamheid is geboden! U wilt niet onnodig druk op de werknemer uitoefenen waardoor het herstel vertraagd kan worden. Dat zou een (loon)sanctie van het UWV kunnen opleveren. Aan de andere kant: als u als werkgever constateert dat de ziekte het gevolg is van jarenlang op de tenen lopen door de werknemer, mag u dan de vraag stellen: werknemer, moet jij terugkeer nog wel willen? Of levert die vraag alleen al stress op bij de werknemer?
De zieke werknemer adviseer ik om primair te kijken: wat heeft u nodig voor een zo goed als mogelijk herstel? Wat is uw doel? Daar werken we (zoveel als mogelijk) naar toe. Natuurlijk kijken we naar het verleden, maar vooral ook constructief naar de toekomst. Daarbij stel ik hem de vraag: wilt u nog wel terug?
mr. Martijn Colenbrander
Advocaat/eigenaar bij appèladvocaat